Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu’nun (UNICEF) yayınladığı en kapsamlı istatistiksel analize göre dünya çapında yaklaşık 240 milyon engelli çocuk var. UNICEF’in yeni raporu, dünya genelinde her 10 engelli çocuktan 1’inin sağlık, eğitim ve koruma dahil olmak üzere çeşitli refah göstergelerinde yaşadığı yoksunluğun derinliğini ortaya koyuyor.
VERİLER 42 ÜLKEDEN ALINDI
42 ülkeden uluslararası olarak karşılaştırılabilir verileri analiz eden rapor; beslenme, sağlık, su ve sanitasyona erişim, şiddetten, sömürüden korunma ve eğitim gibi 60’tan fazla çocuk refahı göstergesini içeriyor. Bu göstergeler, işlevsel zorluk türü ve ciddiyetine, çocuğun cinsiyetine, ekonomik durumuna ve ülkeye göre ayrıştırılmış durumda. Rapor, engelli çocukların toplumlarına tam olarak katılmalarının önündeki engelleri ve bunun sıklıkla olumsuz sağlık ile sosyal sonuçlara nasıl dönüştüğünü netleştiriyor.
Engelli olmayan çocuklarla karşılaştırıldığında engelli çocuklar:
Erken uyarı ve duyarlı bakım alma olasılığı yüzde 24 daha az. Temel okuma ve aritmetik becerilerine sahip olma olasılığı yüzde 42 daha az. Akut solunum yolu enfeksiyonu semptomlarına sahip olma olasılığı yüzde 53 daha fazladır. Yüzde 49 daha fazla okula gitmemiş olma olasılığı.
Yüzde 47 daha fazla ilkokul mezunu, yüzde 33 daha fazla ortaokul mezunu ve yüzde 27 daha fazla lise mezunu olmaları. Yüzde 51 daha fazla mutsuz hissetme olasılığı.
Yüzde 41’inin ayrımcılığa maruz kaldığını hissetme olasılığı daha yüksek. Yüzde 32 daha fazla ağır bedensel sorun yaşama olasılığı. Bununla birlikte, engellilik deneyimi büyük ölçüde değişmekte.
Analiz, engelliliğin türüne, çocuğun nerede yaşadığına ve hangi hizmetlere erişebileceğine bağlı olarak bir dizi risk ve sonuç olduğunu göstermekte. Bu, eşitsizlikleri ele almak için hedefli çözümler tasarlamanın önemini vurgulamakta.
EŞİTSİZLİKLER BELİRGİN
Eğitime erişim, raporda incelenen çeşitli konulardan biri. Eğitimin önemi konusunda yaygın bir fikir birliği olmasına rağmen, engelli çocuklar hala geride kalıyor. Rapor, eğitim düzeyi ne olursa olsun, iletişim kurmakta ve kendilerine bakmakta zorluk çeken çocukların okula gitmeme olasılığının en yüksek yüzdeyi gösterdiğini ortaya koyuyor. Birden fazla engeli olan çocuklar arasında okul dışı kalma oranları daha yüksek ve engelin ciddiyeti dikkate alındığında eşitsizlikler daha da belirgin hale geliyor. (POSTA)
